Uit: Tubantia van dinsdag 5 mei 2004.

Als de gesubsidieerde banen verdwijnen, moeten de poorten van de Enschedese speeltuinen rond etenstijd een paar uurtjes dicht. Bovendien is er dan minder tijd voor onderhoud van de toestellen, waardoor de speeltuinen op termijn een stuk onveiliger worden. Voorzitter J. Hüve van de Stichting Enschedese Speeltuinen (SES) schetste in de economische commissie een doemscenario. Zijn verhaal is illustratief voor de rampzalige gevolgen voor instellingen en organisaties die gebruik maken van gesubsidieerde arbeidsplaatsen.

‘Vooral omdat het ook steeds moeilijker wordt om vrijwilligers te krijgen. Met name aan het eind van de middag en begin van de avond, zeg maar tussen half vijf en half acht. Dan komt men net uit het werk en wil iedereen eerst eten. Als we de ID’-banen kwijtraken, moeten we de speeltuinen op dat tijdstip maar dicht doen’, verzuchtte Hüve.

Die tijdelijke sluiting betekent voor met name veel allochtone speeltuinbezoekers een flinke aderlating. ‘Die mensen gaan vanaf zes uur, half zeven met het hele gezin picknicken in onze speeltuinen. Fiets er maar eens langs als het mooi weer is’, riep de SES-preses op.

Het verdwijnen van ID’ers (In- en Doorstroombanen) heeft volgens Hüve tevens verstrekkende gevolgen voor de veiligheid van de speeltuinen. ‘Onze technische dienst heeft voor het onderhoud van achttien speeltuinen een ton ter beschikking. Per locatie zo’n 8.000 euro. Dat is niet veel, maar kan net door de inschakeling van ID’ers. Als die wegvallen betekent dat dat we een derde deel van het huidige onderhoud niet meer kunnen plegen en daardoor is de veiligheid in het geding’, aldus Hüve.

De voorzitter pleitte voor een status aparte voor de SES door het verlies van ID-banen te compenseren met een extra subsidie. ‘Zodat we goed toezicht kunnen houden en onderhoud kunnen plegen.’

De SES heeft 36 ID’ers en 10 WIW’ers (Wet Inschakeling Werkzoekenden) in dienst, alle Enschedese organisaties gezamenlijk meer dan duizend ID’ers en 540 WIW’ers. Velen van hen zijn moeilijk te plaatsen op de arbeidsmarkt omdat ze veelal een alcohol-, drugs- of crimineel verleden hebben. Vanaf 1 januari van dit jaar geldt de Wet Werk en Bijstand en staat een nieuw stelsel voor gesubsidieerde arbeid in de steigers.

Wethouder T. de Weger wil de pijnlijke maartegel uitsmeren over ruim een jaar. Hij verwacht dat in de periode 2005-2008 pas het echte effect van de nieuwe wetgeving merkbaar zal zijn. ‘Na twee of drie jaar moeten we ons beleid eventueel herzien.’