‘Samen in de naam van Jezus’ zongen we als opening van een mooie avond. Midden in de wijk Roombeek in het Huis van Verhalen heeft de ChristenUnie een Stamtafelsessie georganiseerd. Onderwerp van de avond was “een goede en gezonde toekomst voor de volgende generatie”. Geleid door gespreksleider Paul Mersmann gingen we een avond de diepte in over hoe het staat met de jeugd in Enschede, wat de jeugd in Enschede nodig heeft en wat wij de jeugd van Enschede kunnen bieden. Samen met tafelgasten orthopedagoog Rianne Olthof en schooldirecteur Leendert van den Dool hebben we geprobeerd antwoorden te vinden op een heel lastig en spannend vraagstuk.
In Enschede heeft 1 op de 6 jongeren een vorm van zelfhulp, 43% van de meisjes op de middelbare school heeft emotionele problemen en Enschede is 1 van de 3 steden met de minste kansen voor jongeren. Oftewel: het gaat niet per se heel goed met jongeren in Nederland en in Enschede specifiek. Een aantal mogelijke redenen werden door de tafelgasten naar voren gebracht, zoals ouders die worden gemist in de levens van jongeren; onze samenleving dwingt veel gezinnen om beide ouders veel te laten werken. Ook worden jongeren op straat door elkaar opgevoed en worden ze sterk beïnvloed door social media. En jongeren zijn tegenwoordig steeds meer bezig met wát ze zijn in plaats van wíe ze zijn. Verder missen jongeren zingeving in hun leven, Jonathan Haidt, een atheïstisch onderzoeker op dit gebied, komt tot dezelfde conclusie.
Hadassa Meijer, fractievoorzitter, gaf aan dat de CU veel heeft ingezet op hulp na en tijdens echtscheidingen. Ze ziet veel eenzaamheid, ook bij alleenstaande ouders. 60% van de jongeren met jeugdhulp komt uit een gescheiden gezin.
Op de vraag “Welk woord komt in je op als je denkt aan de jeugd in Enschede?” gaf Rianne het antwoord “veerkracht”, daar ontbreekt het volgens haar aan bij de huidige generatie jongeren. Op dezelfde vraag zei Leendert “hoop”, hij heeft heel veel hoop voor jongeren. Wethouder Harmjan Vedder gaf eerst het woord “liefde”, maar sloot zich later aan bij tafelgenoot Leendert omdat deze avond hem hoop had gegeven.
Een avond als deze heeft geen zin als er alleen gekeken wordt naar wat er mis is en wat daar de redenen voor zijn. Het tweede deel van het gesprek richtte zich op mogelijkheden, kansen en mogelijke oplossingsrichtingen. Rianne gaf aan veel hoop te hebben op het weerbaarder maken van de grote groep jongeren tussen de 12 en de 16, die niet uit een complex gezin komt. Deze leeftijdsgroep bevat veel jongeren en het is een periode waarin ze zich niet ontwikkelen ten opzichte van hun ouders, maar meer ten opzichte van elkaar. Deze jongeren hebben vooral een thuis nodig waar ze samen mogen zijn, stabiele gezinnen waar ze welkom zijn en waar ze zichzelf mogen zijn. We moeten ervoor zorgen dat zoveel mogelijk jongeren met complexe situaties in contact komen met jongeren uit deze groep.
Leendert ziet vooral kansen in echte ontmoetingen. Hij was vanuit zijn vorige school gewend dat het er stil was en dat jongeren vooral contact hadden met elkaar via de telefoon. Op zijn huidige school zijn telefoons verboden en hij heeft gemerkt hoe er dan herrie ontstaat door de onderlinge ontmoetingen en dat in die ontmoetingen hoop ligt. Vanuit het publiek werd dit aangevuld met de opmerking dat het belangrijk is om sportfaciliteiten in de stad te faciliteren en verbeteren, want bij sportverenigingen ontmoeten mensen elkaar nog echt en op een laagdrempelige manier.
Als reactie op één van de vele vragen uit het publiek kwam wethouder Harmjan Vedder met een pleidooi voor het 47 puntenplan “Onze jeugd, onze zorg” waarmee Enschede de jeugdhulp wil verbeteren. Kern van dit plan is een betere samenwerking en meer afstemming tussen jeugdhulpverleners, meer uren (en dus geld), meer preventie en voorkomen dat problemen levensgroot worden, meer thuis helpen in plaats van in een inrichting en kijken of het niet een beetje normaler kan.
De avond is hoopvol afgesloten met toch een soort van gezamenlijke conclusie. Als we in gebed blijven werken aan een stad waarin meer ruimte is voor ouders om ouder te zijn, waarin meer ruimte is voor zingeving in de levens van jongeren, waarin meer ruimte en mogelijkheid is voor echte ontmoeting, dan is er echt hoop voor de toekomst. Daarom hebben we heel toepasselijk aan de hand van het zingen van het lied ‘Toekomst vol van hoop’ samen de avond afgesloten met een heleboel hoop in onze harten. Onze dank gaat uit naar de tafelgasten en de gespreksleider voor een prachtige avond van ontmoeting.
